Het voelt als Melrose Place in een tempelig jasje, deze so-called ashram in het kokende zuiden van India. En ondanks het feit dat ik geen idee heb hoe de huidige ashram-voorwaarden te boeken staan, voelt deze plek alles behalve zo. Het is prachtig gelegen tussen de bergen, weelderige ritsen van palmbomen omringd door bizar schone natuursteen-paden. En dan heb ik het nog niet eens over de moderne majestueuze tempels en luxe faciliteiten. Golfkarretjes rijden dan ook af en aan om de upperclass devoties naar hun executive cottages te escorteren. En ondanks dat ik hierboven wellicht een cynische snaar raak, ben ik wel degelijk in m’n verwende nopjes sinds het moment dat m’n voet Sadhguru’s heilige grond raakte.

En anders dan Sai Baba grijpt de aanblik van deze, vooral onder de jeugd, geprezen Guru mij wel direct bij mijn waarderende lurven. Hij heeft iets ondeugends, iets aandoenlijks. Hij ziet eruit hoe een ‘echte’ Indiase Guru er in mijn westerse mind uit hoort te zien. Met alles erop en eraan. Behalve het feit dat ie van een geintje houdt en niet schroomt om de van taboe-doordrenkte seks-topics in het openbaar aan te snijden, weet ik verder geen bal van deze overharige tulband. En eigenlijk ook maar prima ook. Heerlijk om me volledig blanco en ontvankelijk onder te dompelen in al dit ashram-gespetter.

Het maakt dat ik kritisch en objectief kan kijken. Zo valt het me op dat er veel voorzieningen (waaronder fietsen) gratis beschikbaar zijn en ik zowat van m’n sokken wordt gereden door (onhoorbare) elektrische scooters wat meteen het bewustzijnsgehalte verklapt. Tegelijkertijd eet je hier twee maal daags appetijtelijk goed met het all-you-can eat principe wat, mijn inziens, de bewustzijnsfactor weer een flinke optater geeft.

En dan hebben we Sadghuru. De beste man die zelf amper in zijn ashram te vinden is, wat klaarblijkelijk the-way-to-go is in Guru-land. Wat me ook weer laat refereren aan Sai Baba, die wel het grootste gedeelte van zijn tijd in zijn ashram spendeerde om de bussen aan devoties te besprenkelen met zijn ashramglorie. Ook zie ik een verschil in zuiverheid (maar wie ben ik) tussen deze twee Indiase hoogvliegers; waar baba in mijn opinie at-point was, periodly, bemerk ik in Sadhguru’s antwoorden nog wel eens wat struikelmateriaal. Zo antwoordde hij onlangs dat de doodstraf, anders dan afgeschaft, tot het minimum beperkt zou moeten worden. Best een opmerkelijk statement voor iemand die oneness pretendeert.

Afijn, feit blijft dat ik ‘m een heerlijke peer vind; om te zien, om naar te luisteren en de energie in zijn ashram volledig op te zuigen. En al is mijn ashram-history nog wat van prille aard, deze topper staat nu al in mijn premier league. Wil je meer over hem en deze plek weten, check dan youtube wat vol staat met filmpjes van deze amabale baardmans.

ISHA Foundation
Coimbatore